Wat vond het publiek van ons concert ?

Gisterenavond 25 maart was ik uw gast in de Carrolus Boromeus in Antwerpen.

Ik wil U bedanken voor de indrukwekkend prachtige uitvoering van de Matthäus Passion.

Ik heb in mijn 83 jarige leven nog nooit zo’n adembenemende uitvoering meegemaakt!

Ik voelde me opgenomen in het totaal, in iedere vezel van mijnlijf met pijn , verdriet en in volledige overgave aan dit actueel historische thema van leugen, verraad, lafheid en Liefde. Alles was met elkaar verweven/verbonden! In en om mij heen.

DANK aan U allen!!!, organisatoren, dirigent, koren, musici, choreografen e.a.!!!

Marie de Haes

---

Wij hebben vrijdagavond 25/02 de Mattheuspassie mogen beleven. Wij hadden het geluk om een plaats te hebben dichtbij het orkest en tussenin de koren. Het was een fantastische beleving waarvan wij vandaag nog altijd nagenieten. Voor ons is deCHORALE met al haar medewerkers een vereniging om U tegen te zeggen. Wil u onze commentaar zeker doorgeven? Wij hopen geregeld nog een concert te kunnen bijwonen van dit super goed koor en orkest. Dikke proficiat aan allen !!!! Met vriendelijke groet Eddy De Coninck & Linda De Geest ex bestuursleden van Musica Furiosa

---

Onwaarschijnlijk genoten van een prachtige uitvoering in de wondermooie Carolus Borromeus…

Jan Wouters stak er wel bovenuit! Van het eerste moment nam die je helemaal mee!

---

Dag Marc,

Om het een beetje gekleurd te zeggen, het was een evenement dat aan onze ribben zal blijven plakken: indrukwekkend ! Nooit is dit Mattheusverhaal ons zo nabij geweest als gisteren: de manier waarop de verteller al wandelend als een heer (gentleman) de luisteraars betrok bij het gebeuren was intens en pakkend, maar met een grote beheerste gedragenheid (ik vind niet het juiste woord).

Via de recitant en de solisten ontspon er zich een voelbare samenspraak met het orkest, de koren en het publiek, zodat er als het ware een elegante dynamiek op het podium voortbewoog.

Het was genieten, Bach zelf had het moeten meemaken!

Gefeliciteerd aan jou, Marc, de dirigent, het koor, de solisten en het orkest en natuurlijk ook aan al diegenen die bij deze Passie van dichtbij of iets verder betrokken waren.

Leentje Vandemeulebroecke (alias Jo Gisekin), dichteres en kleindochter van Stijn Streuvels

Beste Marc,

Aan de appreciatie van Leentje heb ik niet veel toe te voegen. Alleen dit: op de rij voor ons zat de kleindochter van Lodewijk de Vocht, Elisabeth Ardui (de zus van Stefaan), samen met haar man Jan van Mierlo jr., mijn vroegere buurjongen in Turnhout. Na afloop heb ik aan haar en haar man gezegd: dat verhaal ken ik nu al ongeveer 75 jaar, maar zoals ik er vanavond in meegenomen ben, hield ik toch voortdurend de adem in met de vraag: hoe zal dit in godsnaam (in Gods naam) aflopen? Pakkender kan Bachs Passie niet gebracht worden. Mijn nederige hulde dus aan allen die dit bewerkstelligd hebben.

Hartelijk,

Ludo Simons (prof. em. en oud directeur Stadsbibliotheek);

---

Op de Doorbraak staat een recensie https://doorbraak.be/van-de-looverbosch

---

Was dat genieten, zeg! Je kon een speld horen vallen in de zaal.

Dikke proficiat!

Was aanvankelijk sceptisch t.o.v. de verteller, maar dat viel best mee. Marc doet dat heel goed.

De solisten zongen ook heel mooi, het orkest was super en het koor geweldig. De dirigent en de coaches verdienen een grote pluim.

Vriendelijke groeten,

Ivo.

---

Beste koorleden,

het is 6 uur in de ochtend... of nee, nu al 7 uur... vroege uurtjes en de ochtendstond met een laagje goud...

Ik was gisteren op het concert in Carolus. En het kleeft... de muziek, de ervaring kleeft nog steeds aan mij...

De tranen rolden soms over mijn gezicht en de tranen zitten er nog steeds... alle soorten tranen...

Tranen van ontroering: wat een boodschap in dit verhaal!

Tranen van verbluffing: een voor mij meest prachtige Christus in Charles, de pakkende basaria 's met Benoit, een theatraal sterke Jan, een lieflijke Hilde, een stevige tenor en ook fijn: een vertellende evangelist. Het was verfrissend, een verademing met de aangename stem van Marc!

Tranen van bewondering: wat een dirigent hebben jullie! Besef het goed! Deze ervaring werd voor het koor mogelijk gemaakt door zijn flinke portie creativiteit, durf, geloof in het koor, bakken fysieke energie... want wie staat er zo een avond lang te zwaaien naar 4 groepen en orkest?!!! (mijn concertgenoot kon het niet begrijpen)

Tranen van trots: dit koor is zo gegroeid en WIL zingen; dit koor wil een boodschap vertellen. Bach schreef echt opera avant la lettre, opera in de kerk! En het publiek zat echt mee in het verhaal. Jullie sleurden ze mee. (een collega jazz zangeres kreeg een kaartje voor deze avond, zit zeker niet in deze muziek en ze "heeft zich geen minuut verveeld!") Zelfs na Corona, zelfs bij nog steeds vocale - en ademachterstand, klonken jullie zo! Het koor ging door en de aanhouder wint duidelijk...

Dus dankuwel, mensen:

Ik heb genoten en de tranen hebben deugd gedaan... ook louterend na een extreem bewogen jaar voor mezelf... waar zoals in dit verhaal het knokken voor vertrouwen de belangrijkste motor was...

Na het concert moest ik snel verdwijnen: een zieke dochter wachtte op mij thuis maar soms wil je na een concert ook alleen zijn en de indrukken laten inwerken. Dat was dan ook mijn keuze. De dochter een goed excuus.

Vandaar dus deze mail nadien: want ik wil de boodschap zeker overbrengen: jullie zijn top en het is een fiere coach die dit schrijft!

groetjes,

Kristien

---

Ik luister nu op 't moment naar de Mattheus door Herreweghe: de super correcte Herreweghe kan echt niet tippen aan de vurige Dinneweth! Staande ovatie in de Singel dik verdiend!!! Prachtige uitvoering en met momenten pure magie! Dinneweth is misschien niet de gemakkelijkste maar wel een sublieme dirigent! Ik heb ervan genoten.

---

Observatiegegeven in de avondlijke, ondergrondse pré-metrotunnel, tijdens het wachten op tram 15 aan halte ‘Groenplaats’, ná tweede uitvoering MP, in Carolus Borromeus…

Twee mooie, ‘deftige’ oudere dames die elkaars vriendin blijken te zijn, al heel wat jaren, zo blijkt tijdens deze ontmoeting. Nobele onbekenden echter voor mezelf. Ze staan op het perron, duidelijk nagenietend, het programmaboek van die concertavond te (her)bekijken/-beleven.

Omdat zoveel opgewektheid en ‘verbondenheid’ met de verslagnemer tóch enig aanspreekinitiatief verantwoord maakt, spreek ik hen bewonderend en lovend aan: “Blij jullie zo te zien nagenieten!” Hun reactie is oorspronkelijk eerder eentje die de wenkbrauwen fronst en enige argwaan veronderstelt op dit avondlijke uur en een goedgevuld perron…

Als ze een deel van mijn zwarte outfit én blinkende zwarte schoenen zien én ik meteen verduidelijk óók van de partij geweest te zijn, keren rust en vertrouwen snel terug.

Vol overtuiging vertellen ze een “mooie avond beleefd te hebben. Enig in zijn (concert)soort want we doen dat samen al jaren. Nog nooit mochten we een uitvoering van de MP op zó’n manier meemaken. Tússen de koren zitten en regelmatig ‘verschieten’ want er kwam muziek langs alle kanten en op onverwachte momenten. ’t Was net of we middenin die muziek zaten en er een extra beleving mogelijk was. Absoluut enig om mee te maken!”

Ze konden niet goed plaatsen dat ‘deCHORALE’ 1 koor is, maar dat er eigenlijk 5 koren zongen…

Onderwijs is echter des mensen en élk moment van de dag kan er toe leiden een ‘vraagstuk’ op te lossen. Domme vragen bestaan niet en onwetendheden móéten bijgestuurd…

Ondertekenende ‘PB07’ legde dus uit dat de keuze van heel dit ‘ongewone, klassieke project’ een uitvindsel van de dirigent was en dat die dus overal op zijn lijf ogen/oren/voelsprieten moest hebben om dit alles in goede banen te blijven leiden. Dat vernieuwing niet altijd direct gesmaakt wordt, maar vaak toch tot nieuwe inzichten en waardering leidt na enige tijd en bezinning. Beide vriendinnen-voor-het-leven vonden het geweldig en zien een herhaling zeker zitten!

Ik weet niet dat ze ook aanwezig waren op de volgende uitvoering in ‘deSingel’. Het zou me echter niet verwonderen…

Het respect en de ver- én bewondering voor álle uitvoerders steeg bij beide hartsvriendinnen nog vele malen hoger dan de hoge toren(s) vlakbij hogergenoemde tramhalte.

Hoe duiding, luisterbereidheid, interesse, goede wil, muziek én een perron een extraatje kunnen geven aan een avondje stil genieten-op-een-andere-manier…

We weten ondertussen dat niet alle perrons zich daartoe lenen…

Beste groet,

Ivo (bas2)”

©Nathan Pauwels