Muziek in de Antwerpse straten

Tijdens de voorbije feestdagen kon je in Antwerpen niet naast de straatmuzikanten kijken. Het is altijd weer een fijne verrassing en een zonnige kant aan de donkere dagen voor Kerstmis.

Zo werd op de Meir mijn aandacht getrokken door Ludovicus Einaudi-achtige klanken. Toby Jacobs speelde er op zijn gekende piano. Hij is een Antwerps musicus die blijkbaar in 2015 verkozen werd tot een van de betere straatmuzikanten wereldwijd. Wie hem die onderscheiding toekende, is me niet duidelijk. Feit is wel dat hij al verschillende CD’s uitgebracht heeft en hij is ook te vinden op Facebook, Spotify en Youtube

Een totaal ander en voor mij onbekend geluid kwam uit de handpan . Het is een instrument dat oorspronkelijk uit Zwitserland komt en gebaseerd is op de steeldrum uit Trinidad en Tobago. De handpan is nu ongeveer 20 jaar oud en daarom nog een vrij onbekend instrument. Het bestaat uit twee delen. Je hebt de bovenkant met een centrale noot in het midden. De onderkant heeft een gat, door het gat functioneert het instrument meteen als klankkast. Voorheen zaten enkel noten op de bovenkant, maar tegenwoordig wordt er veel geëxperimenteerd met noten op de onderkant en ook met het gebruik van verschillende soorten materialen. De handpans worden nu geproduceerd van roestvrij staal vanwege de warme klank en de mooie galm.

Aan de andere kant van de grote winkelas stond deze vriendelijke Bulgaarse man spelen. Hij sprak spijtig genoeg geen Nederlands maar was wel bijzonder blij met de belangstelling en heel trots toen ik hem de opname liet zien. Of het plastic bekertje in de saxofoon als demper of als geldbekertje dient, heb ik niet kunnen achterhalen 😊

Eén van de vele solidariteitsacties van De Warmste Week leverde dit sympathiek groepje op, een gelegenheidskoortje van het Sint Norbertusinstituut . Alle begin is moeilijk i

“Stille Nacht” op de beiaard, Tijl had er wel zin in. Gedurende een half uur speelde hij een heus repertorium kerstliederen uit binnen- en buitenland. Tijl is pianist en volgt nu de opleiding aan de Koninklijke Beiaardschool in Mechelen

Accordeonklanken ter hoogte van de Grand Bazar… Deze dame heeft kennelijk plezier in het musiceren. Het klinkt ook allemaal levendig, doorleefd en vrolijk. Maar de realiteit is anders: ze komt uit Roemenië, kan hier niet terugvallen op enige steun of voorziening en heeft een gezin te onderhouden. Ik was getroffen door haar energie en positivisme.

Op een stille zondagochtend, de Nederlandse invasie was nog geen feit, ontmoette ik op het Conscienceplein deze minzame man uit de Kaukasus. De zachte klarinetklanken zijn echt rustgevend ! Het plein is zijn vaste stek, hij kan hier uren zitten spelen. Of hij het dan niet koud krijgt ? “Als ik speel, krijg in het warm vanbinnen !” Hij gaf me nog mee dat hij regelmatig samenspeelt met een violist, dat heb ik dus gemist…

Of toch niet helemaal want kijk ! een paar dagen later heb ik deze bijzonder ontmoeting op een bankje aan de Wilde Zee. Deze muzikant speelt ook nog piano en geeft les aan een middelbare school. Hij werkte samen met verschillende ensembles en op straat spelen is nu voor hem gewoon “fun”. Heeft hij minder inkomsten nu mensen steeds minder cash geld op zak hebben ? Dat viel in deze eindejaarsperiode bijzonder goed mee, met dank aan de toeristen.

De vrolijkste van alle muzikanten was toch deze zanger. Zijn mooie stem en enthousiasme wérkten op de voorbijgangers. “One love, one heart”, Bob Marley zou het goed gevonden hebben !