Mijn eerste keer

De auditiekogel…

Een kogel kan vele kanten uit… Deze, wellicht, een goede. De eerste keer in een vrij respectabele koorloopbaan, op auditie mogen gaan…

Naar Antwerpen, meer bepaald over ’t water, waar ooit de bevrijdende, krakkemikkige pontons leidden naar ‘vrij’ gebied en weg van het Réduit nationale…

Er naartoe leven met opdrachten en vol goesting, geduld én enige twijfel of het wel goed genoeg zou zijn. Dat tijdens ‘open repetities’ trots mogen laten horen, aan mezelf en misschien meeluisterende buren of toevallige voorbijgangers in mijn stille, eerder donkere straatje.

-Veel kandidaten hoopten hun (stem) plaatsje te kunnen veroveren in dit historische koor, deCHORALE -

Het ‘SAC’, dat ik op 4 oktober al verkende, stond er nog steeds, alsook de school wat verder. Toen een zonnige voormiddag, ineens een herfstige, eerder frisse bestemming. ‘Auditie deCHORALE’ stond er geafficheerd…, zoals je in de boeken van Kuifje optredens van Bianca Castafiore voor een of andere music-hall ziet aangekondigd. Meteen kwam dat spannende wel zéér dichtbij.

Goede en warme ontvangst door de onthalers-van-dienst. Mensen met ervaring als Terry en Stefaan. Water en mandarijntjes. Partituren en cd’s met de uitvoering van JSB en zíjn MP, op een lichtblauwe muziekberg. Stilte en ruimte om voor te bereiden en zich te concentreren op wat komt.

… door de St. Mattheuskerk

Paul en Kristien, de Maestro en de coach. Geduldig wachtend op de volgende in de rij.

Lage en hogere tonen op de fa-balk. Meedogenloze vleugelpiano. Horen hoe laag en volgehouden de stem het doet. Als het ware aan de zang-/stemmonitor geschakeld worden. Audio- en videofragmenten die de revue nog zullen passeren in de ‘muziekkamer’. Twee supporterende, aanmoedigende, waar nodig corrigerende en vriendelijke, doch doelbewuste mensen die latten leggen waar ze vinden dat die op hun plaats liggen. Voor wie muziek en koor nog weinig geheimen hebben.

- Met ingehouden euforie het geslaagd zijn verwerken -

Wat napraten met voor- én nagangers. Foto- en administratieve sessies hun gang laten gaan. Géén handtekeningen noch selfies met… Voorlopig nog vrij van aantekeningen ontvangen partituurboek van JSB en zijn MP.

Fijne, beetje bewogen, speciale, leerrijke dag beleefd. Ik ben trots én blij dat mijn vorige koren, hun dirigenten en koorleden me de kansen gaven de poort van ‘dCH’ binnen te treden.

Ondertussen ben ik begonnen met ‘50d’, Sein Blut komme über uns, via de oefentrack die we van Stefaan ontvingen… Op 50% begint mijn startsnelheid naar JS…

Terugblik op een geweldig parcours

Van bij de prille aanvang voor betrokken ‘PB07’ van het ondertussen voorbije MP-project, tot gisterenavond 22u 30, was dit een bijzondere tijd, traject én belevenis.

- Opgenomen mogen worden in een stemgroep met zóveel (man)kracht, drive, bewogenheid, goesting, ernst (én gezond plezier!), kameraadschap doet iets met een ‘nieuweling’-

Pat en Bert waren mijn naaste vuurtorens die het MP-schip veilig lieten binnenlopen op elk van de drie uitvoeringen én de live voorbereidingsperiode. Nogmaals bedank ik hen oprecht voor de wijze waarop ze mij op die weg muzikaal begeleidden. Zowel in de hoge als de lage fasleutelgeborchtes, achtstes of zestienden, crescendo’s of diminuendo’s en andere eigenheden van het partiturenboek. Zowel in eerste als vijfde versnelling… Op rechte baanvakken als kronkelige, extra-aandachtvragende, Duitse bergwegen.

Het was absoluut de moeite een groot deel van jullie deels te mogen leren kennen, er een (korte) babbel mee te hebben over diverse thema’s. De sfeer te mogen opsnuiven die ik als warm, oprecht en deugddoend ervaarde. Ook al gaat het over een eerder korte tijdspanne.

Een bijzonder woord van dank, erkenning, bewondering aan Paul, onze dirigent!

Doorzetter, vakman, onderwijsmens voor wie duiding geven in de genen zit. Die muziek telkens opnieuw vanuit zijn hart beleeft ook al heeft hij partiturenboeken al ettelijke keren de revue zien passeren. Die zichzelf, het koor én publiek creatief blijft bekoren en uitdagen met eigen, aanvaardbare, te verantwoorden interpretaties. Die voor zichzelf duidelijke muzikale grenzen vastlegt en dat tracht duidelijk te maken aan diegenen die hem daarin willen volgen én ervoor mee willen gaan.

- De wijze waarop ik hem bewogen en geconcentreerd in actie zag in zijn ‘levensdroomzone’ op de podia lieten aan duidelijkheid niets te wensen over. -

Zijn omgang met het kinderkoor, de ogen en blik waarmee hij dat deed. Het vertrouwen, geruststelling en waardering die hij hen gaf, zonder woorden… Élke passage uit de MP-partituur, zijn stille bewondering voor élke solist.

Natuurlijk wil ik jullie allemaal bedanken voor de fijne koortijd die ik mocht beleven bij ‘dCH’ op LO en andere dierbare locaties. Jullie zorgden er voor dat een droom, ooit in mijn leven 1 Passie van JSB mogen meezingen, uitkwam. Het werden er uiteindelijk 3!...

En nu nadenken over een vervolg…

Eerlijk gezegd, twijfel ik om deel te nemen aan het najaarsproject. Ongetwijfeld origineel en knap, maar ik vrees niet mijn ‘ding’ vanuit het hart. Muziek blijft immers emotie en dat laatste is, wat mezelf betreft, dé motor en motivator daarvoor. JSB was en is dat. Een aantal andere klassiekers evenzeer. Niet dat moderne muziek mij niet in de oren klinkt. Diverse klanken/groepen krijgen vrije toegang.

Ik zie wel.

Beste groet,

Ivo