Slotceremonie WCG
De presentatrice van de slotceremonie van de World Choir Games in Antwerp Expo mocht het 17 keer herhalen. 17 is nl. het aantal medailles, zilveren of gouden, dat Belgische koren hebben behaald op deze WCG. En meebrullen dat de hele zaal deed, met de ‘Brabançonne’. Het hielp natuurlijk dat de tekst vooraf was doorgemaild want nogal wat zangers en toeschouwers hadden hun mobieltje erbij genomen. Of minister-president en minister van cultuur Jan Jambon het zeventienvoudige Belgische volkslied kon smaken, daar waar de Vlaamse Leeuw, bij de opening van het slotfeest maar één keer weerklonk, weten we niet. Misschien was ‘sterke Jan’ er toch enigszins door van zijn melk gebracht toen hij in zijn slotrede dacht dat de volgende wereldkoorhoogmis zich in Zuid-Afrika zou afspelen in plaats van in Zuid-Korea. Of was het wishful thinking..?
Wat ook hielp bij het groot aantal Belgische medailles was het feit dat het aandeel aan buitenlandse deelnemers veeleer aan de lage kant was. Uiteindelijk hebben er ruim 300 koren deelgenomen, een deel daarvan virtueel, van de 500 die waren ingeschreven. 19 buitenlandse koren waren lijfelijk aanwezig, met als meest opvallende koor het Iraanse…
Van de Belgische koren ging Waelrant uit Borgerhout met twee gouden medailles aan de haal, in de ‘disciplines’ (om in olympische terminologie te blijven) jeugdkoren en ‘musica sacra’ met begeleiding. Ook in de slotceremonie liet Waelrant zich niet onbetuigd. Van de andere Belgische koren die in de prijzen vielen waren er een aantal die als het ware nog nooit buiten hun eigen parochie hadden gezongen. De euforie was dan ook begrijpelijk en helemaal terecht. Bij de buitenlandse koren was het, ook niet verrassend, het Bulgaarse Fortissimo onder leiding van Milena Dobreva dat twee keer de hoogste onderscheiding kon scoren.
We kregen twee keer ‘Listen’ te horen, het officiële lied van deze choir games, een keer bij het begin en een keer ter afsluiting van de slotceremonie. Het lied, gecomponeerd door Kurt Bikkembergs, werd hier uitgevoerd door het Belgische ensemble BeVocal. Zoals de ‘Be’ in de naam al verraadt is het een koor bestaande uit zowel Vlaamse, Brusselse als Waalse zangers. En zeggen dat we met deCHORALE ook aan ‘listen’ begonnen waren, body percussion included. Toch wel een steekje door het hart dan, dat we er uiteindelijk zelf niet bijstonden op dat podium. Maar deCHORALE liet zich niet onbetuigd. Vele koorleden hadden zich opgegeven als begeleider of om koren te begeleiden. Zoals Tine Deboosere. Je leest haar verslag ook in dit nummer.
In de marge van de competitie werden er ook virtuele contacten gelegd met andere koren. In dit ‘twin choirs’ gebeuren hadden wij overzees contact met het ‘New Wine Ensemble’ uit Nigeria. Een behoorlijk aantal Chorale-leden hebben aan het virtuele gebeuren deelgenomen. Ondanks de wat haperende techniek in Lagos kregen we toch wederzijds een goede indruk van mekaars kunnen. Wat opviel bij onze Nigeriaanse partners was dat ze presentatie erg belangrijk vinden. ‘Een koor moet aantrekkelijk zijn, er moet iets te zien zijn’ zei dirigent Oladapo Okunmuyide. Wat me ook opviel was, tenzij ik het verkeerd zou begrepen hebben, dat hun alten praktisch allemaal mannen zijn. De dirigent was ook erg benieuwd naar onze toverformule om onze stemmen vitaal en fris te houden, omdat een groot deel van onze leden niet meer in de categorie ‘jongeren’ thuishoort. ‘Stemtraining is het toverwoord’ zei Paul, die de zoom-sessie met Nigeria ‘co-hostte’. De verkeersdrukte in Lagos speelt ons twin koor soms parten, zei hun dirigent, waardoor de koorleden soms niet op tijd op de repetitie geraken.
Nog altijd in het kader van de WCG is Lut Lemmens gaan luisteren naar een concert in de Sint Pauluskerk: "Visions of Sounds, a celebration concert"
Het Vlaams Radio Koor bracht als eerste werk "Listen". Nadien werden 6 korte koorwerken uitgevoerd van jonge componisten die een zomercompositiestage deden bij Musica in Neerpelt. Er waren enkele verrassende werken bij, met vb. enkel klanken, zonder een bepalende tekst, met handgeklap, met spreekkoren, met elektronica of met een geluidsband als ondertoon.
Het VRK onder leiding van Wim Henderickx bracht vervolgens van deze laatste een nieuwe elf-delige compositie, samen met 4 amateurkoren. Ook in dit werk was de elektronica nooit ver weg. De zangers van de amateurkoren stonden schouder aan schouder rondom het publiek opgesteld. Een tweede dirigent leidde dat ik goede banen. Heel gedurfd volgens mij.
Het was een verrassend werk, af en toe boeiend, al moet ik eerlijk toegeven dat het me niet echt kon ontroeren.