Waarom we niet langer op zoek moeten naar zangers van dezelfde lengte

Stonden we dan eindelijk nog eens op een podium (Concertgebouw Brugge, Elisabethzaal Antwerpen) of we stootten – niet zoals de spreekwoordelijke ezel - voor de zoveelste keer op de problematiek van de verschillende lengtes van de zangers. Er moet niet enkel horizontaal gepuzzeld worden voor de verdeling van stemgroepen en ontdubbelingen daarbinnen. Ook verticaal blijft het een uitdaging. Die is er vooreerst voor de zangers.

Een geruststellend behoorlijk deel van het koor wenst de dirigent te kunnen zien om de verrassingen die hij telkens uit zijn baton schudt te kunnen volgen. Een ander deel vindt de partituur belangrijker en heeft daar totaal geen nood aan. (Uit liefde vergeten we maar even dat sommigen hun lengte misbruiken om een mooie plek onder de spots op te eisen.)

Los van de individuele behoeften van de koorleden is het ook visueel en regelmatig een aartsmoeilijke oefening. Zelfs geschrankt en met gevaarlijk wiebelende individuele verhoogjes heeft de bovenlijn van onze kruinen eerder het verschijnen van een wild bewegende statistische curve. Zet daar een solist als Charles De Keyzer voor en het probleem wordt helemaal onoplosbaar. De oorzaak hiervan is duidelijk: we vertrekken vanuit het principe “gelijk op de grond”. Daarna gebruiken we hulpmiddelen en foefjes om de ongelijkheid in de hoogte te verminderen.

De verschillende lengtes van de koorzangers vormen telkens een ingewikkelde puzzel voor de podiumopstelling. Daar is nu een eenvoudige oplossing voor gevonden. -

Eigenlijk is het simpel. Je hoeft er geen Einstein voor te zijn, dat ben ik tenslotte ook niet. Het volstaat het probleem op zijn kop te zetten en dan het denkproces te herbeginnen. In plaats van “gelijk aan de voeten” wordt er beter gewerkt met “gelijk aan de kruin”. Om het even concreet te maken: stel dat we telkens 175 cm zanger willen zien op het podium. Wie korter is, krijgt een verhoogje dat de leemte tot die 1,75 m precies compenseert. Voor wie de lengtenorm overschrijft wordt een gepersonaliseerd vierkant gat in het podium gemaakt waardoor hij/zij/hen perfect 1,75 boven het podium uitkomt. Toegegeven, voor Charles De Keyzer zal er heel diep gegraven moeten worden.

Bij de Technische Universiteit Delft vond ik al een onderzoeksgroep die mijn revolutionaire ideeën over podiumopbouw wil uitwerken. Stefaan A. (T08) is begrijpelijkerwijze dolenthousiast.

Last minute wisselingen op het podium zullen in de toekomst ten strengste verboden zijn. Dat begrijpen jullie hopelijk wel.

Ann D’Haese